مسأله اجتماعی خاموش و نامرئی: کاهش شانس ازدواج برای دختران روستایی (با تأکید بر یافته‏هایی از نقاط روستایی همدان)

نویسندگان

1 استادیار گروه آموزشی علوم اجتماعی، دانشکده اقتصاد و علوم اجتماعی دانشگاه بوعلی سینا

2 استادیار و مدیر گروه آموزشی علوم اجتماعی، دانشکده اقتصاد و علوم اجتماعی دانشگاه بوعلی سینا

چکیده

با توجه به تحولات جمعیتی و اجتماعی در طول دهه‏های اخیر در ایران، مسئله‌ اجتماعی تأخیر سن ازدواج یا به تعبیر برخی، پیامدهای منفی ناشی از این امر پدید آمده است و با توجه با بافت اجتماعی، در صورت استمرار می‏تواند به بحران تبدیل شود و حیات جامعه را تهدید کند. میزان سن در اولین ازدواج یا احتمالاً پیوستن بخشی از دختران به مجردین قطعی در همه نقاط کشور، طبق آمارهای رسمی در حال افزایش است. علاوه بر مناطق شهری، در نواحی روستایی نیز این مشکل به‏طور جدی جلوه کرده است و با توجه به شرایط دختران روستایی و محرومیت آنها از بسیاری از حقوق و خدماتی که در نقاط شهری وجود دارد و انگ‏ها و ننگ‌های ناشی از عدم ازدواج و خطر پیوستن به خیل مجردان قطعی در جوامع سنتی و بسته روستایی، این معضل از اهمیت بیشتری برخوردار است. اما مسأله این است که مانند سایر مسائل اجتماعی، نگاه‌ها در ایران «شهرمحور» و «شهرزده» است و جامعه روستایی در درجه دوم اهمیت و اولویت قرار دارد و صدای محرومیت مضاعف دختران روستایی به گوش برنامه‏ریزان نمی‌رسد. در این مطالعه، از چهارچوب نظری مدل انگیزه مهاجرتی زنان (سادانی و تودارو)، نظریه تغییرات الگوی ازدواج (گود، بکر و لستاقی) و نظریه مهاجرت‏های مبتنی بر گزینش جنسیتی (بهرمن و ولف) استفاده شده است. روش تحقیق در بررسی حاضر، تحلیل داده‏های ثانویه و مطالعه میدانی نگارنده با تکنیک ارزیابی مشارکتی در روستاهای استان همدان در قالب سه پروژه (توسعه محلی، توسعه پایدار و بررسی اشتغال دختران روستایی) است. جامعه آماری، زنان و دختران نواحی روستایی استان همدان است و مناطق روستایی منتخب در شهرهای رزن، بهار، فامنین و نهاوند قرار دارند. یافته‏های تحقیق، بیانگر همسویی الگوهای همسرگزینی شهری- روستایی، دلایل عمده تأخیر سن و کاهش شانس ازدواج در روستاها ناشی از افزایش تحصیلات مردان جوان روستایی، مهاجرت جوانان به شهر (گزینش جنسیتی).

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

A social invisible problem: low chance of marriage among rural girls (with emphasis on findings from Hamadan rural districts)

نویسندگان [English]

  • Asadollah Naghdi 1
  • Esmaeel Balali 2
1
2
چکیده [English]

Considering the changes in population and social aspects of society in Iran within the last decades, the problem of late marriage age and its negative consequences is arising. This problem, if continues consistently, can provoke a crisis and threaten the society. The age of marriage among girls, according to official census, is increasing. In addition to urban districts, this problem is also eminent in rural districts. Considering the condition of rural girls and their privation from many facilities that exists in urban districts and the severe problem of remaining single in traditional societies, this issue needs more attention. However, this problem, like many other social problems, is city-centered and the rural society is in the second degree of priority and the problem of privation is neglected by the administers. In this study, we used the theoretical framework of women emigration model (Sadati and Todaro), theoretical changes in marriage models, and emigration theories based on gender selection. Research methodology of this study is based on evaluating the secondary data field study using the cooperative appraisal in Hamadan villages in three project format(local development, stable development, and rural girls employment evaluation). Participants of this study are the women and girls in rural districts in Hamadan province and selected rural villages in Razan,Bahar,Famnin,Nahavand. Results of the study shows that the reasons behind the late marriage are increasing the level of education among men, their emigration to cities and economical problems (unemployment, and lack of job opportunities).

کلیدواژه‌ها [English]

  • .
  • Gender Selection Migration
  • Lack of Marriage Chance
  • marriage age
  • rural girls